SEN, czyli wydane pośmiertnie
dzieło poświęcone astronomii księżycowej
[Somnium, seu opus posthumum de astronomia lunari]

W Śnie Johannesa Keplera astronomia najwyższego lotu, wspomagana filozofią magnetyczną początków XVII wieku, miesza się z fantastyką oraz historią, powszechną i osobistą, naznaczoną procesem o czary. Nie brakuje tu odniesień do literatury klasycznej i własnych prób poetyckich autora. Albowiem to pierwsze w dziejach kultury Zachodu dzieło przedstawiające fizyczny opis Księżyc i wyprawy na ów glob jest także niezwykłym zbiorem uwag i przemyśleń genialnego uczonego, spisywanych w niespokojnych czasach.
Rozpoczęte jeszcze za studenckich lat w Tybindze, kontynuowane w rudolfińskiej Pradze, zostało zakończone w Żaganiu i tam wydrukowane. Tak więc można zaryzykować stwierdzenie, że Sen jest po Obrotach Mikołaja Kopernika najsłynniejszą rozprawą o kosmosie, jaka została ukończona na naszych ziemiach.
Niniejszy pierwszy kompletny przekład Snu na język polski został opatrzony obszernym komentarzem, ułatwiającym wejście w ziemski i księżycowy świat Keplera.