Kultury historyczne Polski i Ukrainy

Książka stanowi wynik ambitnie zaplanowanych badań, przeprowadzonych w latach 2017–2021 (…). Przynosi liczne nowe ustalenia, zawiera ciekawe pomysły teoretyczne i hipotezy. Ważną cechą pracy jest konsekwentnie prowadzona analiza porównawcza. Autorzy koncentrują się na złożonych relacjach polsko-ukraińskich w dziedzinie kultury historycznej i polityki pamięci, ale nie tracą też z pola widzenia kontekstu regionalnego. Na podkreślenie zasługują odniesienia do innymi krajów regionu – Węgier, Chorwacji czy Serbii.

prof. dr hab. Piotr Tadeusz Kwiatkowski

To jedna z najlepszych książek o historii Europy Środkowo-Wschodniej, jaką ostatnio przeczytałem. Łączy klasyczne podejścia i interpretacje z nowymi metodami, szczególnie z obszaru nauk humanistycznych. Autorzy uwzględniają zarówno zjawiska lokalne, jak i kontekst europejski i światowy. Wydanie książki w Polsce przyczyni się do pełniejszego zrozumienia specyfiki realiów ukraińskiej „kultury historycznej”. Przydatne byłoby także jej przetłumaczenie i publikacja w Ukrainie (…), gdzie przysłużyłaby się wyjaśnieniu problemów „polityki historycznej” u najbliższego sojusznika i sąsiada Ukrainy. Można sądzić, że polskiego czytelnika, zwłaszcza naukowca, książka ta zainteresuje nie tylko jako zestawienie analogii i porównań. Ukazuje ona „żywą przeszłość”, codzienne praktyki upamiętniania, a także specyfikę regionalnego podejścia do historii na tle europejskim.

dr hab. Volodymyr Masliychuk docent Narodowego Uniwersytetu „Akademia Kijowsko-Mohylańska”